ای دل،
زمانه چون میکنت غمناکت
ناگه،
برود ز تن روان پاکت
بر سبزی،
نشین و خوش بزی روزی چند
زان پیش،
که از سبزه بردمد خاکت...
ای دل،
زمانه چون میکنت غمناکت
ناگه،
برود ز تن روان پاکت
بر سبزی،
نشین و خوش بزی روزی چند
زان پیش،
که از سبزه بردمد خاکت...
ای دل چو زمانه میکند غمناکت
ناگه برود ز تن روان پاکت
بر سبزه نشین و خوش بزی روزی چند
زان پیش که سبزه بردمد از خاکت